domingo, 25 de diciembre de 2011

IV CONVENTUS

Carissimi amici
Die Lunae 19 mensis Decembris huius AD 2011 IV Conventum COETULI URBIS BONAERENSIS egimus. Adfuerunt Agnes, Leonardus, Sergius atque ego, Radulfus. Latine locuti sumus de tribus rebus praesertim. 1. De carminibus Nativitatis popularibus. 2. De quibusdam mustelis Australianis, quae "trichouri" vocantur. 3. De parvis columbis quae hodie Urbem Bonaerensem nostram invadunt.
Laeti Conventum celebrabamus, quia Nativitas prope erat. Valeatis omnes,
Radulfus

martes, 29 de noviembre de 2011

JINGLE BELLS - TINTINANT SIGNA

JINGLE BELLS – TINTINANT SIGNA

            Jingle Bells es una de las canciones tradicionales de invierno más conocidas y cantadas en todo el mundo. Fue escrita entre 1850 y 1857 por el compositor estadounidense James Pierpont (1822-1893) bajo el título de One Horse Open Sleigh y fue publicada en la ciudad de Boston por la compañía Oliver Ditson & Co. el 16 de septiembre de 1857. En 1859 la canción fue relanzada, esta vez bajo el título Jingle Bells, or the One Horse Open Sleigh. A pesar de estar íntimamente conectada a la Navidad, no es específicamente una canción de Navidad, ya que no se menciona, y trata sobre las carreras de caballos”
Amici mei, videte reinterpretationem Latinam huius cantiunculae. Reinterpretationem dixi, quia paululum Nativitatis spiritus in eam insere temptavi. Non scripsi campanae sed signa; amicus enim meus poeta Lucianus Maia Brasiliensis me monet: prope omnes Romanicae linguae voce campana utuntur; Lusitanorum lingua, signo.

Jingle bells, jingle bells,                       
Jingle all the way:                                            
Oh, what fun it is to ride                                 
In a one-horse open sleigh!                             
Dashing through the snow                             
In a one horse open sleigh,                             
O’er the fields we go,                                     
Laughing all the way.                                      
Bells on bobtails
[1] ring,                         
Making spirits bright:                                      
What fun it is to ride and sing              
A sleighing song tonight!                                  
[1]  The horse's name is not "Bobtails" or "Bob". The horse is described as "bobtail" or "bobtailed" which refers to the tail as being "bobbed": cut shorter or docked, which was commonly done to the tails of carriage horses to keep them neat and reduce the chance of the tail getting caught in the reins.

Tintinant, tintinant,
signa tintinant:
vere beata effulsit nox
nobis ferens salutem.
Pastores pascunt
et, dum oves balant,
symphoniam agunt
una cum angelis.
Bos et asinus
Puerum mirantur:
Lex Antiqua et Lex Nova
ibi figurantur.

domingo, 31 de julio de 2011

III CONVENTUS

Amici carissimi
Die Veneris 30 mensis Iulii, AD 2011, nostra in Urbe Bonaerensi, nos recepit caupona cui nomen est Starbucks (pax Americana etiamnunc manet). Angulus qui vias Las Heras et Austriam iungit vicinus Nationali Bibliothecae est. Ibi III Conventum nostrum egimus, magna cum felicitate. Adfuimus Diana, Sebastianus, Sergius et Radulfus. Locuti sumus latine de variis rebus; praesertim de modo vivi sermonis Latini colendi. Temptemus omnes magis magisque latinitatem vivam servare, licet non docti simus. Lapsus loquelae aliquid  pulchritudinis affert, si bona voluntas non deest. Salutat vos omnes
Radulfus

domingo, 12 de junio de 2011

BUENOS AIRES - ATHENAE

Salvete, amici
Ecce cantio popularis; genus est tango. Utinam vobis placeat. Valeatis,
Radulfus

BUENOS AIRES - ATHENAE
Athenae, polis omnium Graecorum,
Athenae, lux omnium sophorum,
audies meas laudes
in aethera te ferentes.
Ambulabam circum tua saxa
et volvebam in animo curas;
sed marmora praelucebant
Artemidis luce aliena.
Noctes Atticae, sub tuo pallio
nunc est bibendum chelyos sono;
risus et basia, commissationes,
omnia delentur mero Chio.
Et tripudiantes sub divo aethere
carmen canamus longam ad lyram
sed subter tremulum cor
momorderunt me absentiae.
Et tabellae pictae amatoriae
et varius porticus Polygnoti
et planctus nostimus
me docent tuam philosophiam.
Mea pupula et Hellas Hellados,
utinam semper tecum loquerer;
sub sole in aeternum laudem
tuam feram terra marique.

Versus scripsit Manuel Romero; modos, Manuel Jovés; ecce hispanice:

Buenos Aires, la Reina del Plata,             
Buenos Aires, mi tierra querida,   
escucha mi canción,                            
que con ella va mi vida.                        
En mis horas de fiebre y orgía,               
harto ya de placer y locura,                  
en ti pienso patria mía                          
para calmar mi amargura.                       
Noches porteñas, bajo tu manto             
dichas y llanto muy juntos van.              
Risas y besos, farra corrida,                 
todo se olvida con el champán.               
Y a la salida de la milonga                     
se oye a una nena pidiendo pan:            
por algo es que en el gotán                   
siempre solloza una pena.                     
Y al compás rezongón de los fuelles                  
un bacán a la mina la embrolla               
y el llorar del violín                               
va
pintando el alma criolla.                     
Buenos Aires, cual a una querida,           
si estás lejos, mejor hay que amarte               
y decir toda la vida:                             
“Antes morir que olvidarte.”                    

sábado, 7 de mayo de 2011

CARMEN DE TROMOCRATORE MORTUO

Legite, amici, carmen quod amicus noster Martinus Zythophilus de quodam tromocratore scripsit:

MARTINVS SODALIBVS
Totus eum timuit terrarum territus orbis,
Flammae mortiferae -uae!- scelerisque memor.
Tot molitus erat mortem mortalibus auctor,
ipsum quem perimit nunc manus ulta nefas.
Se diuina sequi necibus mandata putauit:
Iudicet et meritum puniat igne Deus.

viernes, 22 de abril de 2011

CARMEN PASCHALE

Carissimi amici
Legite, precor, Latinam interpretationem quam Iohannes Lee, amicus Australianus, fecit. Pascha bonum habeatis,
Radulfus

Hymnus Iohannis Keble (1792-1866) et al.

Qui corde mundi sunt
conspicient Deum;
illis secretum Domini,
nam Christi sunt tectum.

Qui caelum reliquit
ut nobis vitam det
et, ipse factus humilis,
exemplar nobis stet -
humilibus corde
se rex nunc gratis dat,
pro focis et pro sedibus
obscuros et optat.

Praesentem te tuis
largire, Domine,
et templum tuo cor nobis
fac dignum numine.


Blest are the pure in heart
for they shall see our God;
the secret of the Lord is theirs,
their soul is Christ’s abode.

The Lord, who left the heavens
our life and peace to bring,
to dwell in lowliness with men,
their pattern and their King -
still to the lowly soul
He doth himself impart,
and for his dwelling and his throne
chooseth the pure in heart.

Lord, we thy presence seek;
may ours this blessing be:
give us a pure and lowly heart,
a temple meet for thee.

De Anglico scriptore Keble, pauca in Reti quaesivi:

"John Keble nació el 25 de abril del año 1782 en Fairford, Gloucestershire, y falleció el 29 de marzo de 1866 en Gran Bretaña. Fue un poeta, teólogo y uno de los fundadores del Movimiento de Oxford. Estudió en Corpus Christi College destacando como un alumno brillante. Después enseñó en el Oriel College y durante varios años fue tutor y examinador en la Universidad de Oxford. Escribió The Christian Year, un poemario publicado anónimamente en 1827, que recibió una muy buena crítica y muy pronto se supo quién fue su autor. Así Keble fue designado a la silla de poesía en Oxford, que conservaría hasta 1841. Según Grégory Goodwin, The Christian Year es "la mayor contribución que Keble ha dado al Movimiento de Oxford y a la Literatura inglesa.” Su célebre sermón del año 1833, National apostasy, se considera de gran importancia en el nacimiento del Movimiento de Oxford. Keble es una figura importante de este movimiento, junto a otros como John Henry Newman y Edward Bouverie Pusey, aunque contrariamente a Newman no se convirtió al catolicismo."

domingo, 6 de marzo de 2011

II CONVENTUS

Die Veneris 4 mensis Martii, AD 2011, II Conventus nostri COETULI egimus. Agnes, Diana, Leonardus, Sebastianus, Sergius atque ego, Radulfus, adfuimus. Praesertim de nostro ultimo itinere Atheniensi et Romano locuti sumus, magna cum laetitia. Gratulamur nostrum parvum gregem latine loquentium permanere. III Conventum in exspectatione manemus. Valeatis,
Radulfus

viernes, 4 de marzo de 2011

SALUTATIO AD SECUNDUM CONVENTUM

Amici
Hodie in nostro secundo conventu vobis salutationem a longe mitto. Spero vos omnes bene valere.
Hac septimana primas lectiones de lingua latina dedi. Timebam, quia numquam antea docui, vidi tamen quam pulchrum docere est. Laeta sum! Linguae latinae pronuntiationem et primam coniugationem vidimus et gramaticam hispanicam recensuimus.
Valeatis omnes.
Stella Maris

jueves, 24 de febrero de 2011

STELLAE MARIS SALUTATIO

Magister amicique carissimi
Sicut scitis, ire apud vos mihi possibile non est, quia longe absum. Tamen epistulae atque situs COETULUS communicationem ex facile permittunt et participare possum. Tibi gratias ago, Magister!
Spero ut omnia optima sint.
Valeatis omnes,

Stella Maris

martes, 22 de febrero de 2011

SALUTAT SEBASTIANUS

Radulfe
Facile proposita dicere, difficile autem ea perficere. Spero ut hoc anno ea perficere possimus.
Post cessationem aestivam promptus sum ad conventus renovandos. Parte mea, usque ad primam hebdomadam martii, tempus vesperis habeo. Forsitan occasionem feriarum quattuor et quinque martii arripere possimus.
Valeatis!
Sebastianus.

domingo, 20 de febrero de 2011

RADULFUS SALUTAT

Carissimi amici
Hodie (die 8 mensis Februarii), ut Google memorat, dies est Natalis Julii Verne Francogallici, qui dicitur scientiam-fictionem invenisse. Memorate etiam vos eum, scriptorem bene doctum in lingua nostra Latina. Valeatis omnes,
Radulfus

Respondit Maria Angelorum:
“Vivat semper Iulius!
Care magister: spero te optimum iter habuisse, et res tantas et tam mirabiles nobis dicere quam eas quas Iulius Verne scripsit.
Vale!”

miércoles, 19 de enero de 2011

MARINA

            Rocco Granata Belgius cantor erat, etsi Italicam originam trahebat. Forsan noscitis eius cantiunculam Marina. Legite eam, oro, latine versam.

Marina, desiderium meum, me incendit.
Puella est nigro colore sed mihi placet.
At –nomen omen– nobilis suo pectore:
nunc amat nunc non amat, marina.
Ambulantem per Forum illam vidi
Et cor extemplo est mihi agitatus;
verba dulcissima in vultum ieci
et arrisit albis margaritis.

Marina, Marina, Marina,
firma esto, venito mecum;
Marina, Marina, Marina,
firma, ut saxum litoris.

O bella nigella,
contrahe velamina;
ne, oro, me derelinquas,
uxorem te ducam.

Mi sono innamorato di Marina,                    
una ragazza mora ma carina,            
ma lei non vuol saperne del mio amore...    
Cosa farò per conquistarle il cuor?            
Un giorno l'ho incontrata sola sola,      
il cuore mi batteva mille all'ora.                    
Quando le dissi che la volevo amare,                 
mi diede un bacio e l'amor sbocciò.              
Marina, Marina, Marina,                               
ti voglio al più presto sposar.                        
Marina, Marina, Marina,                              
ti voglio al più presto sposar.                 
O mia bella mora,                          
no non mi lasciare,                       
non mi devi rovinare,                       
oh, no, no, no, no, no.